مجازی سازی وظایف شبکه یا Network functions virtualization که به اختصار به آن NFV می گویند یک راه برای مجازی کردن ساختارها و مولفه های موجود در شبکه می باشد. مولفه هایی مانند: روتر، فایروال و دیگر موارد. این مولفه ها بصورت ماشین های مجازی بر روی سخت افزار قرار میگیرند و به ارائه کنندگان خدمات این اجازه را می دهند تا بر روی شبکه های خود از خصوصیات هر کدام در جایگاهی معین استفاده شود.

با پیاده سازی NFV شما نیازی ندارید تا سخت افزارهای مورد نیاز خود را تهیه کنید. سخت افزارهایی مانند روتر و فایروال و … که هر کدام یک وظیفه معین و مشخصی را انجام می دهند. NFV مقیاس پذیری و چابکی شبکه را نیز افزایش می دهد و یه اراه کننده خدمات این اجازه را می دهد تا بتواند سرویس ها و برنامه های کاربردی مورد نیاز کاربران و مشتریان را بر حسب تقاضا پیاده سازی کرده و در اختیار آنها قرار دهد در صورتیکه نیاز به هیچگونه سخت افزار جدید نمی باشد.

معماری NFV شامل موارد زیر می باشد:

• Virtualized network functions: این بخش شامل نرم افزارهای کاربردی می باشد که وظایف مشخصی مانند فایل سرور، دامین کنترلر و دیگر موارد را تحویل می دهند.
• Network functions virtualization infrastructure: این بخش شامل مولفه های زیرساختی می باشد. مانند منابع محاسباتی، ذخیره سازی، شبکه و تمامی این ها بر روی یک پلتفرم نرم افزاری مانند یک هایپروایزور قرار گرفته اند.
• Management, automation and network orchestration: یک چهارچوب برای مدیریت NFV و زیرساخت های آن می باشد.

با استفده از NFV ارائه دهنده سرویس می تواند تمامی مولفه ها و نیازهای یک شبکه را بجای اینکه بر روی سخت افزارهای جداگانه اجرا کند بر روی پلتفرم های استاندارد سخت افزاری و همانطور که گفته شد بر روی محیط های مجازی داشته باشد. مطلب بعدی، مجازی سازی شدن وظایف شبکه و همینطور استفاده از چندین مولفه همزمان می باشد که فقط بر روی یک سرور در حال اجرا می باشند.

بین NFV و SDN نیز وابستگی وجود دارد و این دو مستقل از یکدیگر نمی باشند، هر دو آنها یک شباهت دارند و آن وابستگی به مجازی سازی می باشد اما در استفاده از منابع و نحوه جدا سازی آن دارای تفاوت هایی می باشند. این دو را می توان در کنار هم و با هم مورد استفاده قرار داد و معماری های نوینی را در دنیای شبکه پیاده سازی نمود.

ترجمه و تدوین: فرهاد شریفیان