پروتکل PPP یک پروتکل WAN می باشد که در لایه ۲ بوسیله Encapsulate کردن فریم ها جهت اننتقال بر روی لینک های فیزیکی مانند: کابل های سریال، کابل های نوری و … عمل می کند. پروتکل PPP یک پروتکل استاندارد می باشد و نسبت به دیگر پروتکل WAN یعنی HDLC خصوصیات و مزایای بیشتری را در اختیار ما قرار می دهد. تعدادی از خصوصیات آن که در HDLC در دسترس نمی باشند، شامل:

یکی از خصوصیات PPP مدیریت کیفیت لینک می باشد. PPP توانایی مانیتور کردن کیفیت لینک را دارد و هر زمان که تعداد خطاها در لینک ارتباطی زیاد شود، لینک را shut down می کند.

در این پروتکل نیاز به احراز هویت می باشد که توسط PAP یا CHAP صورت می گیرد.

عملکرد PPP بر اساس ۳ پارامتر صورت می گیرد:

• کپسوله کردن یا همان Encapsulation فریم ها توسط HDLC

• استفاده از LCP یا Link Control Protocol برای برقراری، پیکربندی و تست لینک

• استفاده از NCP یا Network Control Protocols برای برقراری ارتباط با پروتکل های لایه ۳

Link Control Protocol (LCP)

پروتکل LCP اصلی ترین پروتکلی می باشد که PPP از آن برای عملکرد خود استفاده می کند. LCP در بالاترین لایه یعنی لایه ۱ عمل کرده و در جهت برقراری، پیکربندی و تست لینک مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل همچنین برای برقراری ارتباط با دیگر خصوصیات PPP مانند احراز هویت، تشخصی خطا پس از برقراری لینک مورد استفاده قرار می گیرد.

دوره آموزشی: راه اندازی یک شبکه کاربردی

Network Control Protocol Layer

همانطور که در بالا نیز گفته شد وظیفه اصلی NCP امکان برقراری ارتباط بین PPP که یک پروتکل لایه ۲ می باشد با دیگر پروتکل ها در لایه ۳ مانند : IP , IPX , APPLE TALK است.