همگی شما احتمالا با کاربر administrator در ویندوز آشنا هستید، کاربری که بالاترین سطح دسترسی را دارد. در لینوکس کاربر root یک کاربر قدرتمند و با تمام سطوح دسترسی ها می باشد. بگذارید کاربر روت را اینطور معرفی کنیم: یک سوپرکاربر یا همان Superuser. به معنای واقعی این تعریف این کاربر توانایی انجام هر کاری را دارد.
مفهوم کاربر root از یونیکس به ارث رسیده است، کاربری که یک کاربر اصلی با دسترسی های فوق العاده می باشد. اما اینکه چرا نام root را برای آن انتخاب کرده اند دقیقا مشخص نیست. برخی فکر می کنند و این نظر را دارند که این نام از سیستم عامل Multics که به پیش از یونیکس باز میگردد از آنجا آمده است.
کن تامپسون و دنیس ریچ دو تن از نفرات اصلی و نویسندگان سیستم عامل یونیکس می باشند، که هر دوی آنها قبلا بر روی Multics فعالیت داشته اند. این سیستم عامل دارای یک فایل سیستمی بود که شروع آن در یک نقطه ای از یک دایرکتوری به نام root بود، یا به این شکل “/” احتمال می رود که نام کاربر root از اینجا گرفته شده باشد.
دستور sudo
بر روی هر سیستم عاملی، بهترین کار این است که یک کاربر بعنوان مدیر تعریف شده و عملیات هایی که نیاز به دسترسی مدیریتی دارند را توسط آن کاربر انجام داد. در توزیع های جدید لینوکس این کار انجام می شود و به شما اجازه استفاده از کاربر root داده نمی شود و یک کاربر بعنوان مدیر ساخته می شود.
البته، شما می توانید با استفاده از دستوراتی که اجرا می کنید کاربر root را در اختیار گرفته و از آن استفاده کنید و حتی با آن به سیستم عامل خود لاگین نمایید. در زمان هایی که شما از کاربری بغیر از کاربر root استفاده می کنید، برای اجرای یکسری دستورات و نصب یکسری بروزرسانی ها و برنامه ها می توانید از دستور sudo استفاده نمایید. با استفاده از این دستور و سپس پس از اینکه با وارد کردن کلمه عبور خود احراز هویت شدید می توانید اقدامات مورد نیاز خود را انجام دهید.
برای درک کامند sudo به شکل های زیر و مثال هایی که آمده است دقت کنید. در تصویر اول کاربر قصد اجرای دستور wc را دارد که با خطای سطح دسترسی مواجه می شود.

برای رفع این مشکل دستور sudo را در ابتدای کامند خود قرار داده و سپس اقدام به اجرای دستور می نماییم. همانطور که مشاهده می کنید دستور اجرا می شود. چرا؟ چون ما این دستور را بعنوان root اجرا می کنیم.

کامند sudo برگرفته شده از Superuser do می باشد. به مثال زیر دقت کنید، یک دستور با و بدون sudo اجرا شده است.