پروتکل PPTP یکی از پروتکل های مورد استفاده در ارتباطات VPN می باشد. این پروتکل مخفف Point-to-Point Tunneling Protocol است. امروزه استفاده از این پروتکل بدلیل نقص های امنیتی که در آن مشاهده شده است منسوخ شده و پروتکل های دیگری مانند L2TP و SSTP جایگزین آن شده اند، اما این پروتکل بطور کلی حذف نشده و هنوز در برخی از شبکه ها و ارتباطلات مورد استفاده قرار می گیرد.

پروتکل PPTP همانطور که گفته شد یکی از پروتکل های مورد استفاده در Tunneling در سال 1999 بوسیله مایکروسافت، Ascend Communication ، 3Com و برخی دیگر از شرکت ها ایجاد شد. هدف از طراحی و راه اندازی این پروتکل ایجاد یک ارتباط نقطه به نقطه بین دو روتر بصورت مستقیم بود. از نقاط قوت این پروتکل سرعت و پایداری آن می باشد.

چارچوب و اساس این پروتکل بر اساس احراز هویت می باشد، یعنی ما در این پروتکل برای ایجاد ارتباط نیاز به یک حساب کاربری و کلمه عبور داریم. مانند تمامی تکنولوژی های Tunneling در این پروتکل نیز تمامی داده ها کپسوله شده رمزنگاری می شود و سپس در داخل یک Tunnel اختصاصی ارسال می گردد.

پروتکل PPTP از یک طراحی کلاینت / سروری استفاده می کند که مشخصات دقیق آن در RFC 2637 موجود می باشد. در این پروتکل پس از ایجاد Tunnel از دو نوع جریان اطلاعات پشتیبانی می شود. یکی Control Message است که برای مدیریت و در نهایت قطع کردن ارتباط VPN و همچنین برقراری ارتباط بین کلاینت و سرور از آن استفاده می شود و دیگری Data Packets است که شامل داده هایی می باشد که در داخل Tunnel بین مبدا و مقصد منتقل می شوند.

این پروتکل از شماره پورت TCP 1723 برای ایجاد ارتباط و انتقال اطلاعات استفاده می کند. در پروتکل PPTP از کلیدهای رمزنگاری حداکثر 128 بیتی استفاده می شود. از این پروتکل علیرغم ضعف های امنیتی که در آن وجود دارد، در استفاده های تجاری و همینطور پیاده سازی شبکه های VPN استفاده می شود.

از مزیت های این پروتکل نصب آسان و سریع آن و همینطور بدلیل اینکه در اغلب سیستم عامل ها و پلتفرم ها وجود دارد، برای راه اندازی آن نیازی به نصب نرم افزار خاصی نیست، می توان اشاره کرد. تمامی چیزی که شما برای برقراری ارتباط با سرور PPTP خود نیاز دارید آدرس سرور و اطلاعات مربوط به حساب کاربری می باشد.